Dit keer is de blog geschreven door Minke Hidding (docent).
Als vervolg op mijn introductie eerder dit jaar als nieuwe hoofddocent aan de KernKracht Academie (vestiging Friesland), wil ik jullie vandaag een stukje verder meenemen in mijn persoonlijke leven. Dit stuk schrijf ik op mijn favoriete plekje in de tuin. Heerlijk, het is zomer en ik geniet van lange avonden in de tuin of in de natuur met mijn 2 honden. De natuur zoek ik dan wel het liefst zo vroeg mogelijk op de dag op; wanneer het nog rustig is en alles lijkt te ontwaken. Ik voel dan de energie stromen en op gang komen; een mooie spiegel van hoe mijn eigen ontwakingsproces gaande is.
Een ontwakingsproces waarin voor mij het thema ‘verbinding’ als een rode draad door mijn leven speelt. Door nogal wat pittige tijden in mijn leven zijn allerlei blokkades ontstaan, waardoor ik op een gegeven moment lange tijd geen verbinding meer met mezelf voelde. Hoog gevoelig als ik ben, nam ik wel ontzettend veel waar uit mijn omgeving, maar ik was hier nog niet altijd bewust van. Als gedragswetenschapper werkzaam in de zorg, ben ik wetenschappelijk onderlegd en werkte ik jarenlang vooral vanuit en met mijn mind. Toch wel onderliggend knagend dat er iets miste. Onder het mom van doorzetten, iets wat ik vanuit vroeger heb meegekregen, ging ik ook altijd maar door. Rusten, relaxen? Wat is dat? Mijn lijf gaf natuurlijk allerlei signalen, maar dit vond ik alleen maar lastig. Totdat ik burn-out klachten kreeg. Ook daar wilde ik zo snel mogelijk vanaf zijn. Even stil staan en weer doorgaan werd mijn motto. Het gevolg was dat er in de diepere lagen niks veranderde en het een patroon van mijn leven werd.
Een patroon waar ik uiteindelijk echt mee wilde breken. Voorwaarde was wel dat ik de diepere lagen aan zou moeten gaan en opnieuw zou leren verbinding te maken met mezelf, mijn gevoel, verlangens, wensen, blokkades, rauwe emoties en alles wat zich ook maar aandiende in mijn eigen systeem.
Mijn kooikerhondje Kai heeft in deze periode altijd naast me gestaan; hij kwam bij me als ik het moeilijk had, nodigde me uit tot spel wanneer ik vastzat in mijn hoofd en hij liet me inzien dat ik het lastig vond om grenzen te stellen. Dit deed hij namelijk voor mij; door iedereen luid blaffend op afstand te houden. Ik vond de verbinding met Kai zo bijzonder en hij bracht me zoveel; als ik niet kon nagaan wat er bij mij van binnen gebeurde, hoefde ik maar naar hem te kijken, mijn zielenmaatje en mijn spiegel.
Samen met Kai heb ik ook zelf de opleiding ‘Systemisch en energetisch werken met honden’ doorlopen bij de KernKracht Academie. Een prachtige reis, waarbij ik geleerd heb om hart, hoofd en buik te verbinden. Vanuit die verbinding gaat de energie weer stromen, dat voel ik bij mezelf, maar ook bij het begeleiden van mens en hond op hun eigen levenspad. Ik voel het weer stromen en ik merk vanuit mijn diepere lagen dat ik dat graag wil overbrengen en wil delen. Een mooie uitdaging op mijn pad is dat ik dat nu niet alleen binnen mijn werk mag uitdragen, maar ook als docent aan de KernKracht Academie.
Ik vind het wonderlijk om de spiegel in alles om me heen te zien; hoe we betekenis geven aan de wereld om ons heen, hoe de wereld resoneert met ons of juist niet (maar is in dat geval het niet juist een teken van uit verbinding zijn?). Welke verhalen we met ons mee dragen en hoe dat tot uiting komt in onze buitenwereld. Wat we van honden mogen leren, maar zij ook van ons. Alles in en vanuit verbinding.
Inmiddels is mijn roedel uitgebreid met hondje Vaeda; een lief, gevoelig, slim meisje. Met haar ga ik weer een nieuwe verbinding aan. Ik ben heel benieuwd waar het ons samen heen leidt. Ik laat me er graag door inspireren!
Voel jij je ook geïnspireerd of misschien zijn er stukken in mijn verhaal waarin je iets herkent of zit er iets in dat je raakt? Misschien ervaar jij op dit moment wel pittige tijden in je leven of voel jij juist de energie stromen en vlamt jouw passie voor het werken met mens en hond op. Misschien is een opleiding aan de KernKracht Academie al eerder op je pad voorbij gekomen, maar twijfel je nog of het wel bij je past of twijfel je of het nu de tijd is om het aan te gaan. Wat het ook is wat er bij je op komt; ik ben heel benieuwd naar jou en jouw verhaal.
Wil je graag persoonlijk verder kennis maken? Stuur dan een berichtje naar minke@kernkracht-academie.nl.
Ik kijk er naar uit om je te ontmoeten!
Als afsluiter wil ik je graag een oefening meegeven om je te laten proeven hoe je jouw buitenwereld kan verbinden met je binnenwereld. So within, so without vind ik dan ook een mooi en toepasselijk gezegde.
Liefs,
Minke
Een spiegelwandeling
Wandelen met je hond. Je doet het elke dag, vaak meerdere keren op een dag, maar hoe bewust ervaar je deze wandelingen? Het kan een rustmoment zijn tussen de alledaagse dingen, maar misschien ook wel een rondje wat zo mee zou kunnen draaien in het kampioenschap snelwandelen. Je kan er zin in hebben, totaal geen zin, het kan warm, koud of regenachtig zijn. Soms kom je honden en mensen tegen en soms is het alleen jij en je hond die lijken te bestaan op deze wereld.
Wat voor wandeling je ook maakt, elke wandeling kan van betekenis zijn; stel je open, voel, ervaar en merk wat zich aandient.
Voor een volgende wandeling wil ik je uitnodigen om een intentie te zetten dat je wil gaan onderzoeken en ervaren hoe het is als jij en je hond deze wandeling symbool laten staan voor het pad wat jullie samen bewandelen. Laat de waan van alledag even voor wat het is en neem de tijd om een aantal keren diep en uit te ademen. Doe een bodyscan als je dit prettig vindt en ga dan met je hond op pad!
Wanneer je je hond aan de lijn hebt, voel dan eens of je de verbinding met je hond door de lijn kan voelen. Heb je de lijn stevig vast of juist los? En als je je hond los hebt, waar loopt hij dan? Dicht in de buurt of gaat ie zijn eigen weg? Wat doet dat met jou? Voel eens even wat er bij je opkomt? Laat maar bestaan wat zich aandient, je hoeft er niks mee, alleen ervaren en opmerken.
Met elke stap zet je je voeten nog wat steviger in de grond en word eens bewust van je snelheid; loop je snel of langzaam? En merk dan eens op waar je heen gaat; weet je waar je heen gaat? Heb je de route al bepaald of is er ruimte voor het spontaan inslaan van een pad? Merk ook hier op wat er bij je gebeurt, wat je voelt, ervaart en treedt het met nieuwsgierigheid tegemoet.
Adem nog een aantal keren heel diep in en uit en voel eens even of je nog verbinding hebt met je hond. Verplaats je aandacht dan naar je hond en zie hoe zijn poten bewegen bij elke stap, zijn oren misschien wel wapperen in de wind en zijn neus allerlei informatie opvangt. Komt er iets bij je boven? Een gevoel, gedachte, beeld of misschien wel iets anders? Loop op deze manier nog een tijdje totdat jullie besluiten om weer naar huis te gaan.
Ik ben heel benieuwd wat er bij je naar boven is gekomen en wat je ervaren hebt tijdens deze wandeling.
Kan je het plaatsen in en op jouw levens(pad)? Welke inzichten neem je mee?