Verschil tussen dragen, spiegelen of overnemen?

In mijn werk met honden en mensen zie ik het keer op keer: honden zijn zo diep verbonden met ons. En soms is dat best confronterend. Ze spiegelen wat wij nog niet durven te voelen, dragen wat wij proberen te vermijden. En soms gaan ze nog een stap verder en nemen ze zelfs stukken van ons over.

Maar hoe weet je nou eigenlijk wat er gebeurt? Wanneer is je hond vooral een spiegel voor jou? Wanneer begint hij jouw last echt te dragen? En wanneer gaat hij die last zelfs overnemen?

Het verschil tussen deze drie is niet altijd makkelijk te voelen, maar het kan zoveel veranderen. Voor jezelf, voor je hond en voor de manier waarop jullie samenleven. Daarin neem ik je graag mee…

Spiegelen: je hond als eerlijke reflectie

Om het verschil tussen deze drie uit te leggen, begin ik met spiegelen. Spiegelen is vaak de meest directe- en de meest herkenbare vorm van afstemming.  

Je hond laat gedrag zien dat jou iets wil zeggen. Alsof hij een vergrootglas houdt op iets wat jij diep vanbinnen al weet, maar nog niet hebt aangekeken. 

Een paar voorbeelden: 

• Je komt thuis na een drukke dag en zegt tegen jezelf dat het ‘wel meevalt’. Maar je hond is druk, springerig, niet te bereiken. Alsof hij je uitdaagt: kom eens in je lijf.  

• Of andersom: je bent verdrietig, maar blijft doorrennen. En je hond wordt stiller, trekt zich terug. Hij maakt zichtbaar wat jij onzichtbaar probeert te houden. 

Spiegelen is puur en uitnodigend. Niet om je te confronteren, maar om je terug te brengen bij wat er diep vanbinnen is, waar je misschien nog niet durfde te zijn.

Dragen = als jouw hond je last op zich neemt

Dragen is subtieler en vaak wat lastiger te herkennen. Als een hond iets draagt voor zijn mens, dan neemt hij iets op zich dat eigenlijk van die persoon is. Het is alsof hij de last overneemt, uit liefde, uit loyaliteit, omdat hij ‘er voor je wil zijn’.

Als ik het naar mij en mijn witte herder Sev vertaal… Als ik te veel van mezelf vraag of te lang negeer wat mijn lichaam nodig heeft, dan zie ik het aan hem. Dan ligt hij strak tegen me aan, alert en onrustig, alsof hij zegt: “Laat mij het maar dragen”.

Het verschil met spiegelen? Hij laat het niet alleen zien, maar hij houdt het ook vast. Hij neemt de spanning over zodat ik even op adem kan komen. Maar dat kost hem wel energie. En daarom is het zo belangrijk om het serieus te nemen. Dat geldt overigens voor alle drie (spiegelen, dragen én overnemen).

Dragen is vaak iets wat je hond langdurig doet als je er niet naar kijkt. Hij gaat zorgen voor jou, zonder dat je het vraagt. En dat kan op den duur zwaar worden voor hem. Want wat niet van hem is, hoort ook niet in zijn systeem.

En overnemen dan?

Overnemen gaat nog een stap verder dan dragen. Hierbij wordt het gedrag, de emotie of de energie van de mens zo sterk onderdeel van de hond dat het echt in zijn lijf gaat zitten. Het wordt iets van hem. Niet alleen voelen of vasthouden, maar het wordt deel van zijn zijn. En dat is vaak ook minder makkelijk “af te vloeien” bij de hond. 

Dat zie je niet altijd meteen, maar het kan zich uiten in fysieke of emotionele klachten: 

• Ziek worden. 

• Vage onrust.  

• Onverklaarbare gedragingen. 

• Emotionele blokkades.  

• Blokkades in het chakrasysteem. 

Overnemen komt vaak voor bij honden die leven met mensen die zelf iets dragen wat ze niet (meer) los kunnen laten, of met familiesystemen waarin pijn of patronen niet erkend zijn. Dan gaat de hond die last niet alleen dragen, hij smelt ermee samen. 

Dit is iets wat niet vanzelf overgaat. Overnemen vraagt erkenning, heling, en het teruggeven van wat nooit van de hond was. 

Maar hoe weet je nu wat er speelt?

Tussen spiegelen, dragen en overnemen zitten subtiele verschillen. En die voel je pas als je echt durft te zakken in jezelf. Ik wil je uitnodigen om niet meteen te ‘weten’, maar eerst te luisteren.

1. Spiegelen voelt vaak als een momentreactie.

Bij spiegelen merk je vaak dat het tijdelijk is. Je hond spiegelt een gemoedstoestand, een moment, en zodra jij verandert, verandert hij mee.

2. Dragen voelt anders.

Bij dragen voel je dat je hond al langer spanning vasthoudt. Je ziet het in zijn gedrag, zijn ogen, zijn adem. Het voelt alsof hij jou aan het helpen is.

3. Overnemen gaat nog dieper.

Bij overnemen zie je iets dat dieper zit. Iets dat niet zomaar loslaat. Klachten die blijven terugkomen. Een ‘klank’ in zijn gedrag die je niet kunt plaatsen, maar die wél iets met jou doet.

En eigenlijk begint het verschil voelen met één vraag: Is dit van jou, of van je hond?

Want wat niet van je hond is, mag ook weer losgelaten worden. Dat vraagt van ons dat we onszelf onder ogen komen en eerlijk gaan kijken. Erkennen wat we dragen en wat niet meer van ons hoeft te zijn. Maar het vraagt ons ook om open te staan en dieper te kijken naar wat de hond nodig heeft om los te laten. En hoe wij daarin kunnen ondersteunen.

En dat is niet iets om je schuldig over te voelen, maar om verantwoordelijkheid te nemen. Voor je eigen plek. En voor die van jouw dier(en).

Wil je hier dieper in duiken?

Wil je leren hoe je deze lagen kunt herkennen en begeleiden? In mijn nieuwe 6-daagse cursus Complementaire zorg voor dieren duiken we samen diep in deze materie. We kijken naar klachten op verschillende lagen: fysiek, emotioneel, energetisch, holistisch en systemisch. Wat draagt de hond wat niet van hem/haar is? Wat heeft een klacht nu écht te zeggen? Want vaak is het dan niet altijd van de hond, maar kom je ook weer uit bij dat hij iets overneemt van de mens.

Waarom is dit zo belangrijk?

Het verschil tussen spiegelen, dragen en overnemen is soms heel subtiel. Ze lijken op elkaar, ze lopen in elkaar over. En heel soms zijn ze er tegelijk. 

Maar juist door die verschillen te leren herkennen, verandert er iets in de manier waarop je naar je hond kijkt. En ook naar jezelf… 

• Want als je ziet dat je hond iets spiegelt, dan kun je dat ontvangen als een liefdevolle uitnodiging. Om naar binnen te keren en om te voelen wat er in jou leeft. 

• Als je merkt dat je hond iets draagt, dan kun je dat erkennen. Door even stil te staan en door hem aan te kijken en zachtjes te zeggen: “Dankjewel”. En tegelijk kun je jezelf iets meer ruimte geven, zodat hij wat minder hoeft te dragen. 

• En als je voelt dat je hond iets is gaan overnemen, dan is dat een moment om daar echt iets mee te gaan doen. Want dat gaat dieper. Dan wordt iets van jou onderdeel van hem. En dat raakt aan zijn welzijn, zijn lichaam, zijn energie en zijn hele zijn. 

En dat betekent echt niet dat je iets fout doet, maar het vraagt wél bewustzijn. Aanwezig zijn, voelen en kijken met zachte ogen. 

Niet omdat het anders moet. Maar omdat je hond het waard is. Omdat jij het waard bent. Omdat jullie relatie dat verdient. Want alle 3 deze manieren (spiegelen, dragen, overnemen) vertellen je iets. Ze zijn allemaal waardevol. En laten ook zien hoe diep die verbinding is tussen mens en hond. 

En precies dáár begint de heling. 

Liefs, 
Danielle 

Meer artikelen lezen?