De blog is deze keer geschreven door Angèle Krul, docent bij KernKracht Academie
Soms gaat het even niet lekker in het leven. Grote problemen die niet zomaar opgelost kunnen worden (ziekte, opvoedkwesties) combineren moeiteloos met kleine, alledaagse frustraties (waarom heeft niemand de was in de droger gestopt gisteren, waar liggen de autosleutels, de hond heeft in etappes gespuugd door de hele woonkamer heen en daarbij een sterke voorkeur getoond voor alle stoffen objecten). Je wordt erin gezogen, steeds bozer, wanhopiger. Resultaat: De flow is eruit, het lontje wordt kort. Huisgenoten maken ontwijkende/ omtrekkende bewegingen om je heen. Dat voelt nog onmachtiger en je voelt je alleen: “Waarom werkt er nou niets en niemand mee, terwijl ik zo hard mijn best doe?”
In zo’n soort toestand verkerend viel mijn oog op deze tekst van een onbekende schrijver:
Een vrouw zag op haar leven terug als in een film.
Ze zag, hoe ze langs de branding van de zee liep en hoe haar stappen
voetafdrukken achterlieten in het zand.
Opeens merkte ze op dat er vier voetafdrukken in het zand achterbleven.
Ze vroeg zich verbaasd af van wie die andere voetsporen waren.
God antwoordde: “Dat zijn mijn voetstappen, mijn kind.
Ik ben altijd met jou op weg geweest, zoals met alle mensen.”
Toen merkte ze op: “Maar op de moeilijkste momenten van mijn leven
zie ik maar twee voetafdrukken in het zand.”
God antwoordde: “Mijn kind, op die momenten heb ik je gedragen.”
Credits: Boeddhistisch Dagblad; Elsbeth Wolf
Het thema ‘gedragen worden’ is zo belangrijk
Bovenstaande tekst emotioneert me. Er roert zich iets in mijn hart. Er welt een zucht op. Het is zo troostrijk. Als je het leven zo bekijkt ben je dus nooit alleen, wat er ook gebeurt. Die gedachte tilt me op. Terwijl het gevoel van “er alleen voor staan” op mijn schouders rust als een zware last en me naar beneden duwt.
Het thema “gedragen worden” is zo belangrijk. Het is een bevestiging dat je nooit echt alleen bent. Ook niet in moeilijke tijden, soms zo moeilijk dat je twijfelt of je de uitdagingen die het leven je biedt wel aankan. Ik denk dat je wel open moet staan voor je omgeving en zo goed en zo kwaad als het kan, actief moet blijven. Dus niet passief afwachten tot er een oplossing komt aanwaaien.
Het Goddelijke
Het universum zorgt voor je, je wordt gedragen
Na de nodige introspectie, vraag ik tegenwoordig, in tijden van hoge nood en grote uitdagingen, steun aan mijn engelen. Ik gooi mijn hulpvraag het universum in. En die hulp kwam al vaak, uit onverwachte hoek en op verrassend tijdstip, in de vorm van een oplossing, een nieuw inzicht of hulp van tot dan toe onbekende mensen om me heen.
Dit alles resulteert in een dieper vertrouwen dat “het” wel goed komt. Dat maakt dat ik me beter over kan geven aan de situatie en rustiger kan inschatten hoe ik er het beste mee om kan gaan. Dat ik durf te handelen of juist te wachten.
Iedereen worstelt op zijn tijd, maar niemand is alleen. Het universum zorgt voor je. Heb geduld. Als je tuimelt word je opgevangen. Je veert weer overeind. Je wordt gedragen.
Vanuit dat geloof in steun, komt ook mijn vertrouwen in het goede voort. Dat maakt dat je met zachte blik kunt kijken naar de situatie. Vertrouwen dat het wel goed komt!
Herken jij jezelf in deze blog?
Het team van KernKracht Academie is achter de schermen heel druk bezig een coachkaartenset te ontwikkelen.
Een set met oefeningen die jij als beginnend of gevestigd coach kan gebruiken voor je cliënt of als inspiratie voor jezelf. Het thema ‘gedragen worden’ vind je hier in de vorm van een mooie oefening.
